Як у лесе без тытуню і алкаголю адшукаць адрэналін?

Некалькі разоў на год маладыя людзі з розных куткоў Беларусі ператвараюцца ў лясных абарыгенаў. На гэты раз хлопцы і дзяўчаты з Ліды, Маладзечна і Віцебска на некалькі дзён і начэй “прапісаліся” ля Купалаўскай Вязынкі.

Турыстычная “прапіска”

– Злёт імя Джана Курчэўскага прайшоў сёлета напрыканцы траўня, – расказвае скаўт “са стажам” Дзяніс Ананьеў. – Разам сабраліся каля трыццаці чалавек.

Летнік з намётамі вырас у пятніцу і прастаяў да сярэдзіны нядзелі. За гэты час удзельнікі паспелі некалькі разоў прыгатаваць і разам паспытаць смачных лясных страваў, прыгатаваных над вогнішчам, па некалькі разоў спець пад гітару безліч паходных песень. І, канешне ж, былі спартыўныя гульні, турыстычныя спаборніцтвы, сустрэчы, знаёмствы, абдымкі і тысячы сонечных усмешак.

У свой час Джан Курчэўскі ў Асіповічах стварыў адзін з самых шматлюдных у Беларусі скаўцкіх атрадаў, ці па-скаўцку – патруль. Цяпер жа, калі ён пайшоў з жыцця, злёт, прысвечаны яму, збірае актыўных маладых людзей новай генерацыі.

Вязынскі злёт ладзілі дружыны некалькіх гарадоў Беларусі, але асноўную ролю адыгралі прадстаўнікі Маладзечна.

— Сёлета споўнілася дзесяць гадоў, як пайшоў з жыцця Джан Курчэўскі, — адзначае лідар маладзечанскіх скаутаў Віталь Млечка. – Але яго намаганні па развіццю скаутынгу ў нашай краіне былі не дарэмнымі.

Па словах Віталя, тое, што моладзь з розных гарадоў Беларусі штогод збіраецца, каб аддаць даніну памяці гэтаму чалавеку, гэта ўжо можна лічыць немалым дасягненнем. Скаўцкія ідэі становяцца блізкімі ўсё новым і новым людзям. Застаюцца ім адданымі і многія людзі з лясным “стажам”.

– Не магу дакладна сказаць, чым мяне вабіць скаўцкае жыццё, навошта я імкнуся ў лес, – прызнаецца Дзяніс. – Напэўна, хочацца зноў і зноў патанaць у незвычайнай атмасферы актыўнасці, радасці і шчырасці. І ўсё гэта – без тытуню і алкаголю, якія падчас скаўцкіх сустрэч – пад забаронай.

Быць адказным і ўсміхацца

– Я не застала той час, калі былі савецкія піянеры, але мне здаецца, што скаўты – зусім іншыя, – гаворыць віцяблянка Крысціна Мірсалімава, якая была сярод удзельнікаў вязынскага злёту.

Па яе словах, піянеры былі ў чырвоных гальштуках, усе аднолькавыя, без адметнасці, без індывідуальнасці.

– Сярод скаўтаў шмат цікавых людзей, – тлумачыць яна. – Кожная сустрэча сапраўдных скаўтаў – гэта шмат актыўнасці, яркіх эмоцый, палёт думак.

Каб стаць скаўтам, трэба прайсці выпрабаванні, здаць экзамены па экалогіі, турыстычным арыентаванні, гісторыі Беларусі, асновах першай медыцынскай дапамогі і іншых спецыяльных “навуках”. Але самае галоўнае – быць ветлівым і адказным за свае ўчынкі, уважлівым да іншых і жыццярадасным. “Скаўт павінен усміхацца” – прыкладна так і напісана ў скаўцкім кодэксе гонару. Уявіце, ці магло тое самае быць у піянерскім статуце савецкага часу?

Вярнуць “нармальны” адпачынак

– Скаўтынг – гэта лад жыцця, – гаворыць Крысціна Мірсалімава, настаўніца па прафесіі. – Падчас лясных злётаў і шматдзённых летнікаў людзі вучацца быць адкрытымі, паважлівымі да іншых, крэатыўнымі. Гэта асабліва важна для падеткаў. Падчас групавых спаборніцтваў, гульняў, праходжання турыстычных палосаў перашкод гартуецца характар, сіла волі, людзі вучацца быць адказнымі за сябе і сваіх бліжніх.

З цягам часу людзі сталеюць, шмат часу аддаюць працы, сям’і. Таму многія мусяць развітацца з актыўным скауцкім жыццём. Але ўнутры душы скаўцкія ідэалы працягваюць уплываць на паўсядзённыя паводзіны.

Сваімі злётамі і летнікамі скаўты аднаўляюць прадстаўленні аб “нармальным” адпачынку на прыродзе. Раз за разам яны пераконваюць у тым, што нават без стандартных “алкаголю і шашлыкоў” у лесе можна весела і цікава бавіць час.

Свой куфар добрага настрою павёз дадому кожны ўдзельнік злёту імя Джана Курчэўскага. Яшчэ яны прыхапілі з сабою цукеркі – салодкія ўзнагароды за перамогу ў спаборніцтвах. Конкурсаў было шмат, таму, напэўна, ніхто не застаўся без прысмакаў.

– Для мяне важныя не перамогі, а сам дух узаемадзеяння падчас спаборніцтваў, – гаворыць Дзяніс Ананьеў. – Мой скаўцкі “стаж” – каля трынаццаці гадоў. Але ў лес цягне зноў і зноў. Сярод удзельнікаў нашага вязынскага злёту былі людзі ва ўзросце ад чытырнаццаці да пяцідзесяці чатырох гадоў. Таму, мяркую, у мяне наперадзе яшчэ гадоў дваццаць скауцкага жыцця, а, можа, і больш.

Іван ЛІПНІЦКІ

Lifestyle: Scout does not take a timeout

How to find adrenaline in the forest without tobacco and alcohol?

Several times a year young people from different parts of Belarus turn into forest inhabitants. This time the guys from Lida, Vitsebsk, Maladzechna «got registered» for several days not far from Vyazynka (the birthplace of Janka Kupala, a famous Belarusian poet).

Travel «registration»

– The gathering in memory of Jan Kurcheuski was carried out late in May this year – says an «experienced» scout Dzianis Ananieu. – About thirty people got together this time.

The tent camp arose on Friday and stayed there till the middle of Sunday. During this time the members of the gathering managed to cook and enjoy tasty forest dishes made over the fire, to sing lots of camping songs to a guitar several times. And of course there were sport games, tourist competitions, meetings, hugs and thousands of sunny smiles.

At one time Jan Kurcheuski set up in Asipovichy one of the most populous scout units inBelarus, or how scouts call it – patrol. Now, when he passed away, the gathering dedicated to him brings together active young people of a new generation.

The CampViazinskywas organized by teams of scouts from different cities. But the main responsibilities took the scouts from Molodechno. 
— Today is the 10 years anniversary from the day when Jan Kurchevsky passed away. — starts his speech Vitaly Mlechko — Jan contributed really a lot to the development of scouting in our country. Only the fact that young people come together from different parts of Belarus for this meeting to honor the memory of Jan Kurchevsky tells a lot. And this is a big achievement. 
The idea if scouting is being widespread among young people. The experienced leaders are staying devoted to the idea of scouting.

– I cannot say exactly what attracts me in scout lifestyle, what I look in the forest for, – says Dzianis. – Probably I want to plunge into the atmosphere of extraordinary activity, joy and sincerity again and again. And all these things are without tobacco and alcohol, which are banned during the scout meetings.

Be responsible and smile

– I didn’t live during the Soviet pioneers time, but it really seems to me that scouts are very different from them – says Chrystsina Mirsalimava from Vitsebsk, one of the Viazynka meeting members.

According to her words the pioneers were alike: with red ties, no originality, no individuality.

–There are a lot of interesting people among scouts – she explains. – Every scout meeting means activity, bright emotions, flight of thoughts.

To become a scout you will need to stand the tests, pass exams on ecology, orienteering, Belarusian history, the basic knowledge of the first aid and other special «subjects». But the most important is to be polite and responsible, considerate and cheerful. «A scout smiles under all circumstances» is written in scouts’ code of honour. Could you imagine something like this to be in the pioneer statute of the Soviet time?

To return a «normal» pastime

– Scouting is a way of life – says Chrystsina Mirsalimava, a teacher by profession. – During the forest gatherings and days-long camps people learn how to be open-hearted, respectful to others and creative. This is especially important for teenagers. Participating in collective competitions and games, going through tourist obstacle courses their character and will are strengthened, people learn how to be responsible for themselves and their neighbours.

With the course of time people grow up, devote a lot of time to their work and family. Therefore many have to say goodbye to the active scout life. But deep in their hearts scout ideals continue to influence their everyday life.

By means of their meetings and summer camps scouts restore the notion of «normal» outdoor recreation. Every time they convince that having a rest in the forest can be interesting and fun even without standard «alcohol and shashlik».

Each participant of the Jan Kurcheuski meeting took home a trunk of good mood. They also brought some candies with them – sweet prizes for winning in the competitions. There were many contests, that’s why no one was left without candies.

– Victory is not so important for me as the spirit of cooperation during the competition – said Dzianis Ananieu. ­ My scout «experience» is about thirteen years, but forest still attracts me. There were people between the ages of fourteen and fifty four among the participants of our Viazynka gathering. So I believe I have about twenty years of scout life ahead, or even more.

Ivan Lipnitski